Bugünkü öğreti: Veda mektuplarına cevap ver....

Bir süredir işten ayrılmayı düşünüyordum. Ve dün bunu gerçekleştirdim. Tuhafdı; benım saatlerce düşünüp kafa yormam, patronum için dakikalık bir problemdi. :) Bu kadar vazgeçilebilir olmak mı yoksa uzun zamandır çalıştığınız yerden ayrılmak mı, hangisi dokundu bilmem. Zor gündü benim için.
Dün aldığım kararı , Veda/Teşekkür başlıklı maille bugün çalıştığım firmalara ve kişilere bildirdim. Büyük çoğunluğundan geri dönüş oldu. Hep iyi dileklerin olduğu, (hatta 2 tanesinde iş teklifi) altındada "en kısa zamanda görüşmek dileğiyle" cümlesi ile biten mailler aldım.
Neden bilmiyorum, acayip güç geldi bedenime. İnsanlarda iyi bir izlenim bırakmak, kayda değer biri olduğumu düşünmeme neden oldu.

Hani bir söz varya; insanlar kendilerini nasıl hissettirdiğinizi asla unutmazlar diye.

Ben aldığım hiçbir veda mailine cevap yazmamıştım. Ve şimdi anlıyorum ki; iki satırda olsa bişeyler yazmak lazım. O iki satır yazı, karsıda çok başka türlü algılanıyor.